تاثیر مشارکت تورگردان ها در پایداری و توسعه سکونتگاه‌های محلی (مطالعه موردی: منطقه تهران و البرز)

مشارکت تورگردان‌ها و عرضه‌کنندگان محلی آموزش دیده و مجرب در زمینه جذب گردشگر و توسعه زیرساخت‌ها، در افزایش میزان درآمد و ثروت نسل‌ها و درنتیجه پایداری و توسعه سکونتگاه‌های مسیر و مقصد گردشگری مؤثر است. با این‌وجود، به دلایل مختلفی اهمیت و جایگاه مشارکت آنان تشخیص داده نشده است. بدین‌ترتیب، در سیاست‌گذاری‌های کلان اقتصادی و گردشگری آن چنان که باید مورد توجه قرار نگرفته است. مقاله حاضر مشکلات زیرساختی و موانع در زمینه ارتقای توانمندی تورگردان‌ها و عرضه‌کنندگان محلی را در منطقه‌ی تهران و البرز آشکار می‌سازد. بنابراین، این تحقیق به شیوه توصیفی ـ تحلیلی از طریق 128 نمونه تصادفی تورگردان و عرضه کنندگان محلی و 100 نمونه تصادفی سکونتگاه مسیر و مقصد به مطالعه نقش تورگردان‌ها در پایداری و توسعه سکونتگاه‌ها از هر دو دیدگاه تورگردان‌ها و ساکنان محلی پرداخته است. برای سنجش متغیرها سطح توسعه یافتگی سکونتگاه‌ها تعداد 65 شاخص در چارچوب 4 معیار نظام محیطی، نظام اجتماعی ـ اقتصادی و کالبدی سنجیده شده است. در ارتباط با مؤلفه اثرگذار توان‌مندی و مشارکت تورگردان‌ها تعداد 36 شاخص در قالب 6 معیار اجتماعی و فرهنگی، فن‌آوری اطلاعات، آموزش و اطلاع رسانی، اقتصادی، کالبدی و سیاست‌‌گذاری سنجیده شده است. نتایج نشان می‌دهد که ظرفیت‌های تورگردان‌ها و عرضه‌کنندگان محلی در توسعه عملکرد گردشگری پاک و ارتقای سطح توسعه‌یافتگی سکونتگاه‌ها مؤثر است. بنابراین، توجه به ارتقای شاخص‌های ظرفیت‌مندی و توانا‌سازی تورگردان‌ها در قالب تشکل‌های تورگردانی، و سیاست‌گذاری برای دخالت آنان در گسترش زیرساخت‌های اقامتی و پذیرایی و زیرساخت‌های رفاهی و پشتیبان گردشگری پیشنهاد می‌گردد.